Lang geleden, we leefden nog in de blokhut was het ook Valentijnsdag.
Ik was gebroken toen en zat vast in het bos, kon nergens heen en dacht aan mijn lief en wat ik doen kon…helemaal niets.
Mijmerend stond ik aan het raam over de bosrand te kijken en uit het niets daalde een rode helium ballon neer in de weide.
Ik strompelde naar buiten en haalde de vreemde verassing naar binnen waar hij door de warmte weer begon te stijgen en zijn oorspronkelijke vorm aannam… het was een hart.
Toen ze thuiskwam en ik haar blijdschap over dit geschenk zag, wist ik….: wonderen bestaan.