Andere tijden
We beleven andere tijden en dat vraagt om nieuwe wegen.
Ook de beeldende kunsten zijn onderhavig aan verandering, door de crisis en media zoals Artnet is de kunsthandel voorzichtiger en doorzichtiger geworden, iedereen kan de betreffende historie van een bekend werk en wat dat werk waard is in principe gewoon opzoeken.
Een goede zaak zou men zeggen, maar niet iedereen is hier blij mee……
Als ik kijk naar de galerieën en kunsthandelaren die verdwenen of omgekiept zijn de afgelopen jaren en dat vergelijk met mijn avonturen in de kunst weet ik een ding zeker: het ligt niet aan de werken!
Toen ik de gelegenheid kreeg om mijn werken op toch wel hoog niveau op een kunst-beurs te exposeren, deed ik dat eigenlijk uit 2 redenen :
1 de verleiding van grotere omzet
2 nieuwsgierigheid
Die meneer die mij toentertijd uitnodigde voor deze beurs, een éminence gris, die ogenschijnlijk sympathie had voor mijn werk en constant omringd was door een groep net geklede en welbespraakte mannen en vrouwen, had mij gevraagd om tijdens deze beurs aanwezig te zijn om hand en span diensten te verrichten en eventuele uitleg over mijn werk te geven indien nodig.
Nieuwsgierig als ik ben kon ik het niet nalaten om te vragen wie deze mannen en vrouwen toch waren in zijn gevolg, waarop hij antwoorde:
“Luister eens Dieter, jij loopt toch veel in de bossen en op het land, daar zie je toch ook veel koeien, en die koeien laten om de zoveel tijd van die groene ronde platte dingen vallen, en die groene, ronde, platte dingen lokken heel veel vliegen.
Nou, en in dit geval ben ik dat groene, ronde, platte ding en die mensen om mij heen, dat zijn de vliegen”.
Hij gaf een vette knipoog en vervolgde zijn weg, mij sprakeloos achterlatend.
De éminence gris deed dat wel vaker in die 2 1/2 jaar dat we samen liepen; mijn werk een podium geven, rake zinnen uitspreken, en mij een aantal illusies armer achterlatend.
Ook de nette mannen en vrouwen leerde ik beter kennen, er werd nooit geroddeld over een persoon als die aanwezig was, iedereen was iedereen geld schuldig, maar het waren allemaal dikke vrinden.
Langzaam aan werd deze jongen wakker, hoorde verhalen, beloftes en verleidingen, zag dilettanten zichzelf als kunstkenner of galerist presenteren, ik die dacht met kunst bezig te zijn bevond me in een slangenkuil en in die kuil ging het alleen over de poen van anderen.
Zo wilde ik dit niet, mijn nieuwsgierigheid was inmiddels meer dan bevredigd, de crisis werd dieper en dieper, de verleiding van grotere omzetten bleek een wassen neus.
Aldus ging ik op zoek naar andere wegen, kwam achter de eindeloze vertakkingen van het “ons kent ons” kongsi principe, en besloot uiteindelijk deze doodlopende weg te verlaten………….wat een deceptie.
Ik bedoel: het werk ontwerpen, uitvoeren en financieren is mijn pakkie an, maar die groep mensen uit bovenstaand stukje (een enkeling daargelaten) leven letterlijk en figuurlijk van het zweet van anderen, zonder voorinvestering, risico of bedankje, nou……bedankt!
Vandaar: Andere tijden, nieuwe wegen.
Ik vraag verschoning voor het geval dat legitieme handelaren of galeristen zich aangesproken voelen over bovenstaand stukje tekst : maak u niet ongerust, het gaat vast niet over u, ik wil u graag leren kennen.
p.s.
Verder zijn we nog ook bezig met een boekje getiteld “De verleiding” met 10 a 15 verhalen over boven beschreven periode om aanstormende broeders en zusters in de kunst een handvat te bieden voor de do’s en dont’s in ons métier, want u weet :
Een kunstenaar op zoek naar podium is vrij wild om te bejagen…………